خوشبختی را در خودمان جستجو کنیم

به راستی که چه درمانده اند

آنها که چشم تنگ شان را به پنجره های روشن و آفتابگیر کلبه های کوچک دیگران دوخته اند...

و چقدر خوب است، چقدر خوب است که ما- تو و من-

هرگز خوشبختی را در خانه همسایه جستجو نکرده ایم.

این حقیقتاً اسباب رضایت خاطر و سربلندی ماست که بچه هایمان هرگز ندیده و نشنیده اند

که ما از رفاه دیگران، شادی های دیگران، داشتن های دیگران، سفره های دیگران

و حتی سلامت دیگران،

به حسرت سخن گفته باشیم. و من، هرگز، حتی یک نفس شک نکرده ام

که تنها بی نیازی روح بلندپرواز تو این سرافرازی و آسودگی بزرگ را به خانه ما آورده است...

تو با نگاهی پر شوکت و رفیع- همچون آسمان سخی- از ارتفاعی دست نیافتنیف

به همه ما آموختی که می توان از کمترین شادی متعلق به دیگران، بسیار شاد شد- ب

دون توقع تصرف آن شادی یا سهم خواهی از آن.

من گفته ام، و تو در عمل نشان داده ای:

خوشبختی را نمی توان وام گرفت.

خوشبختی را نمی توان برای لحظه ای نیز به عاریت خواست.

خوشبختی را نمی توان دزدید

نمی توان خرید

نمی توان تکدی کرد...